Fenomen Mumio

MUMIO to naturalna substancja używana w lecznictwie od tysięcy lat. W II połowie XX wieku rozpoczęły się intensywne badania nad jej własnościami terapeutycznymi. Prowadzone były w różnych instytutach naukowych ZSRR. Były to bardzo poważne wieloośrodkowe prace, których nie można lekceważyć. Dowiedziono w nich niezwykle korzystnego działania tej substancji na organizm ludzki. Pierwszą ciekawą obserwacją, której dokonali naukowcy było to, że sprzyja ona leczeniu złamań kości.

MUMIO to naturalna substancja używana w lecznictwie od tysięcy lat. W II połowie XX wieku rozpoczęły się intensywne badania nad jej własnościami terapeutycznymi. Prowadzone były w różnych instytutach naukowych ZSRR. Były to bardzo poważne wieloośrodkowe prace, których nie można lekceważyć. Dowiedziono w nich niezwykle korzystnego działania tej substancji na organizm ludzki. Pierwszą ciekawą obserwacją, której dokonali naukowcy było to, że sprzyja ona leczeniu złamań kości. Współcześni naukowcy zalecają prowadzenie kuracji w przypadku złamań przez okres ok. 30 dni, następnie można dokonać przerwy 5 dniowej i kontynuować leczenie, aż do całkowitego zrostu kostnego. Pozytywne efekty uzyskano również w sytuacji leczenia układu kostnego – także w tym przypadku zrost kostny następował szybciej niż u osób, które nie stosowały tej substancji. Dowiedziono tego w operacjach stawu biodrowego, kolanowego oraz kręgosłupa. Dawka mumio również w tym wypadku wynosiła 0,2 g na dobę. Profesor Sulejmanow prowadzący te badania stwierdził, iż u chorych leczonych mumio o 1 miesiąc skracał się okres noszenia gipsu po operacjach kostnych. W chirurgii urazowej mumio wykorzystane było także do leczenia uszkodzonych nerwów. Dawkowanie w tym przypadku było nieco większe niż w złamaniach kości i wynosiło 0,3-0,5 g 2-3 razy dziennie. Prowadzący terapię lekarze określili przyspieszenie powrotu utraconej funkcji kończyny od 3-4 tygodni wcześniej niż u osób leczonych w normalny sposób. Badania naukowe wskazują również na to, że mumio wykazywało działanie terapeutyczne w przypadku choroby wrzodowej żołądka i dwunastnicy, zakrzepowego zapalenia żył oraz paradontozy. W przypadku tej ostatniej choroby poza dawkowaniem doustnym stosowano również 5% roztwór do płukania jamy ustnej. W tych przypadkach dawkowanie było 0,2-0,4 g na dobę. Mumio uważane jest za substancję, która sprzyja regeneracji tkanek. Dlatego będzie ono pomocne także w przypadku osteoporozy. Wiele publikacji naukowych sugeruje, że należy stosować mumio również zewnętrznie w postaci kremu lub maści. Wywołuje to dobre efekty w łagodzeniu bólu, zwłaszcza stawów kolanowych. Ojciec Grzegorz Sroka stosował mumio w postaci roztworu wodnego już w latach 90 XX wieku i bardzo cenił sobie efekty terapeutyczne, jakie ono wywoływało.

Obecnie stosujemy w CZOG nowszą generację mumio w kapsułkach. Preparat nazywa się Mumio-Bon i polecamy go do suplementacji diety 2 x dz. 1 kaps. Łączymy go czasami z preparatem do zewnętrznego stosowania Mumio krem 1-2 x dziennie.