Korzeń lukrecji a wirusy

Pierwsze doniesienie na temat terapeutycznego działania lukrecji w przypadku koronawirusa SARS pojawiło się w 2003 roku. Artykuł opisuje prace badawcze przeprowadzone na uniwersytecie we Frankfurcie i pokazuje, że glicyryzyna, która uważana jest za główną aktywną biologicznie substancję zawartą w korzeniu lukrecji, hamuje replikację wirusa związanego z SARS. Uznano, że działa silniej niż popularne leki przeciwwirusowe. W innych publikacjach przeczytać można, że zaobserwowano znaczną aktywność przeciwwirusową kwasu glicyryzynowego wobec wirusa opryszczki. Kwas glicyryzynowy powodował całkowite zahamowanie tworzenia się biofilmu w zakażonej wirusem HIV linii komórek. Ekstrakty z korzenia lukrecji wykazują także działanie przeciwgrzybicze wobec m.in. Candida albicans. Hamują także rozwój grzybów pleśniowych. Stwierdzono, że metanolowy ekstrakt z korzenia lukrecji wykazuje aktywność przeciw bakteriom m.in. Gronkowca złocistego (S. aureus), Pałeczki okrężnicy (E. coli), Pałeczki ropy błękitnej (P. aeruginosa), Pałeczki duru rzekomego (S. paratyphi).

Korzeń lukrecji występuje m.in. w mieszance ziołowej Pulmobonisan (liść babki lancetowatej 25 %, korzeń lukrecji 25 %, kwiatostan lipy 20 %, ziele tymianku 10 %, liść mięty pieprzowej 10%, liść maliny 10 %) i kroplach Pectobonisol (sok z liścia babki 40 %, nalewka z kwiatu lipy 15 %, nalewka z korzenia lukrecji 15 %, nalewka z liścia mięty 10 %, wyciąg z ziela tymianku 20 %). Oba te preparaty są zalecane w przypadku chorób zapalnych układu oddechowego łącznie. Najczęściej w przypadku zagrożenia infekcją zalecamy stosowanie naparu z jednej saszetki Pulmobonisanu, do którego dodaje się 2 łyżeczki kropli Pectobonisol. W razie choroby dawkę można zwiększyć dwu- lub trzykrotnie. Właściwości lukrecji kompleksowo przedstawia schemat ujęty w książce „Profilaktyka zdrowotna i fitoterapia” przedstawiony poniżej:

Na podstawie: Ziołolecznictwo w obliczu koronawirusa, K. Błecha, Medycyna Manualna, 2020, XXIV(1), 65-80.