|
Cukrzyca typu 2 jest chorobą, która dotyka coraz większą liczbę ludzi. Szacuje się, że na świecie w 2015 roku na cukrzycę chorowało 415mln ludzi. Coraz częściej do określenia tempa przyrostu liczby chorych używa się słowa „epidemia”. Jednocześnie, ponieważ cukrzyca typu 2 nie daje żadnych objawów u ponad połowy chorych, znaczna część z nich jest niezdiagnozowana. Ponadto brak objawów sprawia, że część chorych bagatelizuje niebezpieczeństwo, jakie niesie ze sobą cukrzyca i wcale nie podejmuje lub zaniedbuje leczenie, mimo że została postawiona prawidłowa diagnoza.
|
Objawy cukrzycy typu 2 nie są charakterystyczne. Czasem hiperglikemia, czyli nieprawidłowo wysokie stężenie glukozy we krwi, powoduje wystąpienie wzmożonego pragnienia oraz wielomocz. Ten ostatni objaw spowodowany jest z jednej strony przez przyjmowanie większej ilości płynów, z drugiej zaś przez zjawisko diurezy osmotycznej, czyli zwiększonego wydalania wody, uwarunkowanego wysokim stężeniem substancji osmotycznie czynnych, do których należy także glukoza. Może się zdarzyć także, że chory zauważa spadek masy ciała. W cukrzycy typu 2 nie jest to objaw częsty i jeśli występuje, wynika głównie z odwodnienia organizmu. Hiperglikemia może powodować ponadto uczucie osłabienia i senności, ale i ten objaw nie jest typowy wyłącznie dla cukrzycy. Przewlekle wysoki poziom glikemii sprzyja pojawieniu się na skórze ropnych zmian oraz zapaleń narządów moczowo-płciowych. W przypadku ich wystąpienia, warto sprawdzić, czy przyczyna nie leży w rozregulowanej gospodarce węglowodanowej. Żaden z wymienionych wyżej objawów nie wydaje się być groźny, a dodatkowo, jak już wspomniano, u ponad połowy osób z cukrzycą nawet i te objawy nie występują. Czego więc należy się obawiać w związku z nieleczoną lub nieprawidłowo leczoną chorobą i dlaczego lekarze tak mocno naciskają na wczesne zdiagnozowanie tej choroby i podjęcie terapii?
To, czego najbardziej powinniśmy się obawiać w cukrzycy, to ciężkie i w dużej mierze nieodwracalne powikłania narządowe. Długo utrzymująca się hiperglikemia sprawia, że powoli uszkadzane są ważne narządy, w tym szczególnie: nerki, oczy, nerwy, naczynia krwionośne i serce. Zmiany chorobowe tych narządów w przebiegu cukrzycy nie dają objawów nagłych, ale przez długi czas postępują w sposób niemy, by ujawnić się dopiero, kiedy są już mocno zaawansowane. Uszkodzenie oczu najczęściej występuje pod postacią tzw. retinopatii cukrzycowej i prowadzi do pogorszenia wzroku, a niekiedy nawet do całkowitej utraty widzenia. Znane są także inne choroby oczu, wywołane przez cukrzycę: zaćma cukrzycowa, jaskra wtórna krwotoczna oraz neuropatia nerwu wzrokowego. Hiperglikemia sprzyja także uszkadzaniu nerwów, co może objawiać się przeróżnie, w zależności od tego, które nerwy są zajęte przez chorobę. Często pacjenci odczuwają drętwienia, mrowienia różnych części ciała lub też występuje u nich upośledzenie czucia dotyku, temperatury, czy bólu. Może się zdarzyć także, że uszkodzone są nerwy ruchowe i pacjenci cierpią z powodu niedowładów lub nerwy układu autonomicznego, co objawia się np. nagłymi spadkami ciśnienia tętniczego krwi przy zmianie pozycji z siedzącej lub leżącej na stojącą, a także brakiem występowania objawów zwiastunowych hipoglikemii, co może mieć bardzo negatywne konsekwencje. W zakresie nerek, w przebiegu cukrzycy dochodzi do powstania tzw. nefropatii cukrzycowej i stopniowego rozwoju niewydolności tego narządu. Niebezpieczne następstwa cukrzycy dotykają także układu sercowo-naczyniowego, bowiem hiperglikemia sprzyja rozwojowi miażdżycy, a ta z kolei powoduje niedokrwienie serca, może być przyczyną zawału serca, udaru niedokrwiennego mózgu, czy też niedokrwienia kończyn dolnych, objawiającego się tzw. chromaniem przestankowym, czyli koniecznością częstego zatrzymywania się podczas chodu, z powodu bólu kończyn dolnych.
Jedyną metodą, aby ustrzec się przed ciężkimi następstwami cukrzycy typu 2, jest jak najwcześniejsze jej wykrycie i podjęcie leczenia, zapewniającego utrzymanie prawidłowych wartości glikemii. Badanie przesiewowe w kierunku tej choroby polega na oznaczeniu na czczo stężenia glukozy we krwi. W zależności od tego wyniku, może być konieczna dalsza diagnostyka, po to, aby lekarz mógł stwierdzić, bądź wykluczyć chorobę. Medycyna dysponuje całym wachlarzem możliwości terapeutycznych, dlatego nie należy się obawiać, że cukrzycy nie uda się opanować. Z pomocą specjalisty, dla każdego pacjenta może zostać dobrane optymalne leczenie. Okresowe kontrole, monitorujące czy nie rozwijają się powikłania cukrzycy, pozwalają z kolei wykryć zmiany narządowe na bardzo wczesnym etapie i wdrożyć odpowiednie leczenie.
Jeśli chorujesz na cukrzycę, nie zwlekaj z podjęciem terapii. Dowiedz się więcej o rodzajach leków stosowanych cukrzycy na stronieOddajCukier.pl
|
|
Końcówki chromosomów, zwane telomerami, mogą przenosić genetyczną informację dla dwóch białek, co odkryli naukowcy z University of North Carolina. To odkrycie może wpłynąć na nasze rozumienie procesu starzenia, zapaleń i raka. Okazało się, że telomery, które
Częstą chorobą ostatnich lat jest choroba Hashimoto. Jest to autoimmunologiczne zapalenie tarczycy i występuje częściej u kobiet. Może choroba Hashimoto nie jest tak bardzo destrukcyjna, jak inne choroby autoimmunologiczne, np. toczeń czy RZS, jednakże w dłuższej perspektywie zniszczy
Kiedyś wydawało się, że jeśli ktoś latem zachorował na anginę, to powodem mogły być tylko lody lub zimne napoje. Teraz mamy także innego sprawcę zachorowań. Jest nim klimatyzacja. Przez nią przychodzi nam żyć latem w skrajnych
Jak powszechnie wiadomo po środkach wpływających na sprawność intelektualną nie powinno się prowadzić pojazdów i innych urządzeń pozostających w ruchu. Istnieje błędne przekonanie, że dotyczy to tylko alkoholu. Często nie bierze się pod uwagę, że podobnie działają niektóre leki i to nie tylko leki
